در باره طرح
"شورای پایه گذاری حکومت کارگری – سوسیالیستی "

گفتگو با نسرين رمضانعلى

یک دنیای بهتر: آیا این طرح تلاشی از جانب حزب اتحاد کمونیسم کارگری برای متحد کردن نیروهای چپ است؟

نسرین رمضانعلی: اجازه بدهید قبل از پرداختن به سوال شما توضیحی بدهم. طی سالیان گذشته ما شاهد طرحها و پلاتفرمهای متعددی بوده ایم که تلاش شان ایجاد یک جبهه بوده است. این طرحها یا پلاتفرمها بر مبنای انجام اقدام مشخصی شکل نگرفته اند، بلکه بیشتر از این زاویه مطرح شده که جریانات یا احزاب مختلف را حول یک پلاتفرم جمع کند، مثل اتحاد چپ، اتحاد سوسیالیستها و قس علیهذا. کلیه این طرحها ناموفق بوده است. خیلی روشن است که هیچ حزبی حاضر نیست از سیاستها و برنامه خود دست بردارد .

پس از این توضیح میتوان سر اصل سوال رفت: آیا این طرح تلاشی است برای متحد کردن نیروهای چپ؟ پاسخ من هم نه است و هم آری. نه به این معنا که هیچ حزبی قرار نیست خودش را منحل کند و در یک سازمان دیگری مستحیل شود. آری باین معنا که این طرح پلاتفرمی برای فعالیت حول یک هدف مشترک فراهم می آورد .

 چه اهدافی را دنبال میکند. اکنون تمام نیروهای اپوزیسیون از راست و چپ به این مساله رسیده اند که جمهوری اسلامی دچار یک بحران لاینحل است و به بن بست رسیده است. ما همواره بر این مساله پای فشرده ایم و اعلام کرده ایم که رژیم اسلامی رفتنی است. اکنون بنظر می رسد که بخش اعظم اپوزیسیون به این ارزیابی رسیده اند. ما در سالهای گذشته شاهد بوده ایم که راست چگونه در اشکال مختلف تلاش داشته خود را بعنوان یک آلترناتیو مطرح کند. از علم کردن چهرهای ناشناس تا درگیر کردن بخشی از سران حکومت که امروز، در پی تصفیه های درونی رژیم اسلامی به خارج کشور آمده اند. این افراد را مکررا بعنوان شخصیتهای مبارز سیاسی و رهبران مردم مطرح می کنند و هزاران رسانه و تریبون در اختیارشان قرار میدهند. می کوشند جنایتکاران رژیم اسلامی، کسانی که در اعدامها و کشتار مردم دست داشته اند را بعنوان رهبر آلترناتیو به مردم قالب کنند. این چهره ها به یمن مبارزات کمونیستها و چپ انقلابی برای مردم افشاء شده اند .

اما مساله اینجاست که تنها افشای این چهره ها و آلترناتیو دست ساز راست کافی نیست. ما کمونیست ها باید آلترناتیو چپ و انقلابی را در مقابل جامعه قرار دهیم. جامعه ایران بشدت قطبی است. راست و چپ در مقابل هم قرار گرفته اند. ما باید این پولاريزاسیون را تشدید کنیم و آلترناتیو چپ و کمونیستی را در مقابل جامعه قرار دهیم. این طرح تلاشی است در این راستا که قصد دارد تمام احزاب، سازمانها و شخصیتهای که خود را کمونیست و متعلق به اردوی چپ انقلابی می دانند را حول این طرح گرد آورد .

یک دنیای بهتر: آیا این طرح از طرف حزب برای اپوزیسیون در خارج کشور است؟ جایگاه این طرح در سمت دهی به مبارزات طبقه کارگر و مردم سرنگونی طلب در داخل کشور چیست؟

نسرین رمضانعلی: در پاسخ به این سوال باید بگویم که ما کمونیست های کارگری همواره تاکید داشته ایم که داخل و خارج کاملا بهم متصل هستند. باینگونه نیست که خارج پشت جبهه داخل باشد. ملی - اسلامی ها تلاش زیادی برای گرد و خاک کردن انجام داده اند تا خود را دارای ریشه داخل کشوری مطرح کنند و کمونیست ها را بی ربط به آن. اما اینها یک تبلیغات بی پایه بیش نیست.

مبارزه علیه رژیم اسلامی در داخل و خارج کشور به پیش می رود. این مبارزات بر هم تاثیرات بسیاری می گذارند. اپوزیسیون رژیم اسلامی در خارج کشور نیز بسیار قطبی است. چپ و راست در مقابل هم صف آرایی کرده اند. پروسه آلترناتیو سازی جریان راست و ارتجاعی در خارج کشور به پیش می رود و این جریان می کوشد از کلیه امکانات رسانه ای در خارج کشور به این منظور استفاده کند. چپ نیز باید بکوشد تا یک آلترناتیو چپ و انقلابی شکل دهد و امکان انتخاب را برای مردم فراهم آورد. به هر درجه چپ در خارج کشور قوی باشد تاثیر مستقیم بر قطب چپ در ایران می گذارد. به هر درجه فضای اینجا قطبی شده باشد و چپ هیچگونه آوانسی به راست ندهد، به همان نسبت چپ در درون جامعه و در دل یک مبارزه طبقاتی قاطعتر و محکمتر در مقابل راست خواهد ایستاد و یک سرسوزن از خواستهای خودش پایین نخواهد آمد.

این طرح تلاش کرده تصویری از فردای قدرت گیری چپ ارائه بدهد. تاکید آن بقدرت شورایی، امر تشکیل شوراها را در میان مردم و طبقه کارگر تسهیل می کند. لذا بنظر من این طرح و مطرح شدن آن برای کل جامعه فعالیت در میان طبقه کارگر و مردم را برای تشکل یابی و سازماندهی بسیار آسانتر می کند . *